Opis

Plakaty filmowe Polska Klasyka Rejs (1970) v.1 Piwowski – Plakat wysokiej jakości 8k

Plakaty filmowe do biura domu firmy lub pokoju kinomaniaka

O filmie

Rejs – polska czarno-biała komedia filmowa z 1970 roku w reżyserii Marka Piwowskiego, według scenariusza napisanego wraz z Januszem Głowackim, Andrzejem Barszczyńskim oraz Jerzym Karaszkiewiczem.

Tematem filmu jest rejs statkiem wycieczkowym Wisłą^[a], podczas którego osobnik podający się za instruktora kulturalno-oświatowego (Stanisław Tym) stopniowo podporządkowuje sobie pasażerów, organizując szereg różnorodnych gier i zabaw, które wprawiają wycieczkowiczów w niedający się pohamować entuzjazm.

Film zasłynął jako jeden z pierwszych polskich filmów pełnometrażowych zrealizowanych metodą improwizacji. Brawurowo wyreżyserowany film, który okazał się gorzką satyrą na społeczeństwo polskie po wydarzeniach marcowych 1968 roku, został brutalnie potraktowany przez cenzurę komunistyczną. Otrzymawszy najniższą kategorię artystyczną, Rejs był dystrybuowany jedynie w kinach studyjnych, w których jednak natychmiast osiągnął ogromną popularność. Współcześnie Rejs funkcjonuje w społecznym obiegu jako film kultowy, który pomógł zaistnieć aktorsko nie tylko Tymowi, ale również duetowi Zdzisław Maklakiewicz – Jan Himilsbach.

Na pokład statku wycieczkowego, który ma odbyć rejs po Wiśle, dostają się dwaj pasażerowie na gapę. Jednego z nich kapitan bierze za instruktora kulturalno-oświatowego. Zdezorientowany gapowicz, wcielając się w kaowca, zaczyna wczuwać się w rolę. Na pokładzie znajdują się też m.in. inżynier Mamoń i jego żona Krystyna. Witają się z innym pasażerem, Sidorowskim, który przed chwilą utracił w niefortunnych okolicznościach planowaną do spożycia kiełbasę. Sidorowski przedstawia swą żonę Mamoniom. Sidorowski opowiada Mamoniom: „mam aparat Zorka 5. Zrobiłem kilka zdjęć”, natomiast Mamoń monologuje na temat „pustki” polskich filmów w porównaniu z filmami zagranicznymi^[1].

Fałszywy kaowiec, początkowo nieśmiały, zostaje przedstawiony kapitanowi. Po niezręcznej wymianie słów z pasażerami odrzuca prośbę Sidorowskiego o zamianę łóżka^[2]. O głos prosi niewyraźnie mówiący poeta, którego wynurzenia kaowiec tłumaczy pasażerom w zniekształconej formie. Uczestniczący w rejsie marynarz zwraca uwagę na przesyt wydarzeń kulturalnych rozrywkami intelektualnymi, żądając więcej rozrywek sportowych. Propozycje pasażerów schodzą na organizację polityczną; trwa debata na temat założenia rady rejsu^[3] (kaowca na przewodniczącego rady wybiera filozof, który sam zostaje mianowany przez kaowca) i wybór metody głosowania^[4].

Podczas postoju kaowiec ustala z filozofem i poetą plany przyszłych rozrywek kulturalnych. Już na pokładzie pasażerowie debatują nad tym, czy pozwolić śpiewakowi na zanucenie piosenki przy kapitanie; filozof podkreśla konieczność położenia nacisku na taniec, a inżynier Mamoń deklaruje, że podobają mu się tylko piosenki, które „dobrze zna”^[5]. Kolejną śpiewaczkę kaowiec poucza, by ta nie kończyła przyśpiewki słowami „spotkamy się w niebie”^[6]. Podczas gdy trwają próby śpiewu, kaowiec otrzymuje od poety donos na obecność w damskiej ubikacji napisu „głupi kaowiec”. Później grupa pasażerów upija się z kaowcem, który krytykuje smutne interpretacje śpiewu młodzieńca Józia i forsuje własną wizję. Pada propozycja, by Józio został przeniesiony do sekcji gimnastycznej. Uczestniczy w niej też filozof, który skarży się przed kaowcem, że nie chce być „jednocześnie twórcą i tworzywem”. Inicjuje grę w salonowca, klepiąc kaowca po pośladkach, za co zostaje kilkakrotnie przezeń skarcony^[3].

Pogrążoną w marazmie wycieczkową mikrospołeczność ogarnia entuzjazm do wspólnej zabawy. Organizują więc teleturniej, wspólną gimnastykę a następnie bal maskowy, na którym tężyzna fizyczna ma odgrywać – obok kultury i sztuki – najważniejszą rolę. Wydarzenia przybierają niebezpieczny obrót, ale organizatorzy nie są w stanie powstrzymać przebiegu zdarzeń, a fałszywy kaowiec upaja się coraz większą władzą nad wycieczkowiczami. Na podstawie donosów poety Sidorowski i inżynier Mamoń otrzymują reprymendę za pobyt w damskiej ubikacji; kaowiec arbitralnie usuwa Mamonia z rady rejsu, mimo że ten przyniósł towarzystwu kilka butelek piwa^[3]. Samego Józia karci za śpiewanie piosenki „sto lat” bez entuzjazmu^[3]. Końcówka filmu przedstawia wszystkich pasażerów statku w kostiumach balowych, a sam statek odpływa i znika z kadru^[7][8].

Źródło: Filmpolski.pl

• 
  Stanisław Tym (2010), odtwórca roli kaowca
• 
  Jan Himilsbach (1971), odtwórca roli Sidorowskiego
• 
  Zdzisław Maklakiewicz (data zdjęcia nieznana), odtwórca roli inżyniera Mamonia

Opis wiki

Plakaty filmowe

Oczywiście wydrukowany plakat nie będzie zawierać żadnych logotypów, oznaczeń, ani podpisu autora.

Wymiary (warianty):

1 plakat w formacie A4 (210 x 297 mm).

2 plakat w formacie A3 (297 x 420 mm).

3 plakat w formacie A2 (420 x 594 mm).

4 plakat w formacie A1 (594 x 841 mm).

5 plakat w formacie A0 (1189 x 841 mm).

UWAGA

Ze względu na duży wymiar format A0 możliwy tylko i wyłącznie kurierem.

w sklepie online celowo jest zaniżona jakość zdjęć. wydruk jest w 8k