Opis

Polskie plakaty filmowe – Klasyka kina – Człowiek z marmuru (1977) v4 english Wajda Plakat wysokiej jakości remasterowany reprint 8k

Człowiek z marmuru – polski film polityczny z 1976 roku w reżyserii Andrzeja Wajdy na podstawie scenariusza Aleksandra Ścibora-Rylskiego. Film ukazuje losy młodej studentki szkoły filmowej Agnieszki (Krystyna Janda), która zbiera materiały na potrzeby realizacji dokumentu o cenionym w latach 50. XX wieku przodowniku pracy Mateuszu Birkucie (Jerzy Radziwiłowicz) – fikcyjnej postaci wzorowanej na Piotrze Ożańskim. Prowadząc śledztwo dziennikarskie, Agnieszka poznaje prawdę o okolicznościach, w których Birkut został wypromowany na stachanowca oraz cenie, jaką zapłacił za swoje zaangażowanie w działania propagandowe władz realizujących budowę Huty im. Lenina (sztandarowej inwestycji planu sześcioletniego).

Wajda i Ścibor-Rylski planowali nakręcenie filmu o Birkucie jeszcze w latach 60. XX wieku, jednak pierwotny scenariusz nie mógł wówczas zostać zrealizowany. Wajda powrócił do projektu dopiero wówczas, gdy zapewnił sobie poparcie ze strony ministra kultury Józefa Tejchmy. Ten, ryzykując utratę stanowiska, wyraził zgodę na produkcję i rozpowszechnianie filmu, dzięki czemu – pomimo negatywnych recenzji – obejrzało go w Polsce 2,5 miliona widzów. Człowiek z marmuru trafił również na Festiwal Filmowy w Cannes, na którym po pokazie poza konkursem otrzymał nagrodę FIPRESCI. W 1981 roku Wajda nakręcił kontynuację filmu pod tytułem Człowiek z żelaza, której akcja toczy się w 1980 roku w Gdańsku w czasie wydarzeń sierpniowych.

Akcja Człowieka z marmuru toczy się w 1976 roku. Agnieszka, młoda studentka szkoły filmowej, zamierza zrealizować film o młodości ojca spędzonej w latach 50. XX wieku. Jednak redaktor telewizyjny odrzuca jej projekt, zamiast tego proponując jej realizację filmu o przodownikach pracy z tego samego okresu, który wyeksponowałby osiągnięcia przemysłowe epoki stalinizmu. Redaktor daje Agnieszce jedynie dwadzieścia jeden dni na ukończenie filmu. Agnieszka przyjeżdża z ekipą filmową do Muzeum Narodowego w Warszawie. Podczas gdy jeden z członków ekipy rozmawia z kustoszką, Agnieszka zakrada się do magazynu, w którym dostrzega marmurowy posąg Mateusza Birkuta, nowohuckiego przodownika pracy. Wówczas zabiera kamerę znajdującemu się przy niej operatorowi zdjęć, by uchwycić z ręki posąg Birkuta.

W sali projekcyjnej Agnieszka ogląda odrzucone „z przyczyn technicznych”materiały zrealizowane przez reżysera Jerzego Burskiego, obecnie sławnego reżysera filmowego, które przedstawiają warunki pracy robotników w Nowej Hucie, a następnie – utrzymany w tonie propagandowym film tego samego filmowca pod tytułem Oni budują nasze szczęście. Agnieszka decyduje się spotkać z Burskim, kiedy ten przylatuje samolotem na Okęcie. Towarzyszy mu w drodze do jego wilii i opowiada mu o swoich planach stworzenia własnego filmu. Burski dzieli się z nią informacją o kulisach, które przyczyniły się do uzyskania przez Birkuta statusu przodownika pracy. Jako początkujący dokumentalista Burski zainscenizował wraz z sekretarzem Jodłą bicie rekordu w układaniu cegieł. Birkutowi udało się pobić rekord, zdobyć sławę oraz otrzymać mieszkanie, a na jego cześć wykonana została marmurowa rzeźba, wystawiona na II ogólnopolskiej wystawie plastyki w Zachęcie. Birkut jako instruktor w Zjednoczeniu jeździł po budowach wraz ze swym przyjacielem Witkiem oraz funkcjonariuszem Urzędu Bezpieczeństwa Michalakiem, ucząc nowych metod murowania.

Agnieszka dociera do Michalaka, który opowiada jej o incydencie, który przerwał jego współpracę z Birkutem. W trakcie jednego z pokazów murowania Birkut otrzymał rozpaloną cegłę i doznał dotkliwych oparzeń ręki, a o ów akt sabotażu został oskarżony Witek. Jak opowiada Michalak, Birkut nie mógł wskutek zaistniałych wydarzeń dłużej pracować. Nie rozumiejąc, co stało się z Witkiem, Birkut dopiero po pewnym czasie dowiedział się, że jego przyjaciel został aresztowany. Próbując pomóc Witkowi, Birkut stracił pracę oraz mieszkanie, mimo że jego żona Hanka Tomczyk była w ciąży. Rozgoryczony dawny przodownik pracy rozbił cegłą, którą zachował na pamiątkę swojego pierwszego rekordu, okno krakowskiego Urzędu Bezpieczeństwa.

Redaktor telewizyjny jest niezadowolony z rezultatów pracy Agnieszki i żąda od niej, żeby nie roztrząsała tematu niewygodnego dla władzy. Zamiast tego proponuje jej spotkanie z samym Witkiem, obecnie pełniącym funkcje kierownicze w Hucie Katowice. Przedtem jednak Agnieszka dociera do materiału z nigdy niewykorzystanym sprawozdaniem z procesu o szpiegostwo, który został wytoczony Witkowi i innym pracownikom budownictwa. Birkut, choć zeznawał jako świadek, swoją odważną postawą przyczynił się do tego, że sam został skazany. Witek, rozmawiając z Agnieszką, informuje ją, że po amnestii Birkut poszukiwał swojej dawnej żony Hanki, która wyparła się go i osiadła w Zakopanem. Agnieszka decyduje się spotkać z Hanką, obecnie zamężną z ajentem gastronomii, a na koniec przyjeżdża do rodzinnej wsi, w której Mateusz mieszkał z synem Maćkiem.

Zebrawszy materiał filmowy, Agnieszka wraca do Warszawy, gdzie redaktor telewizyjny dyskwalifikuje jej pracę, tłumacząc swą decyzję tym, że Agnieszka nie odnalazła bohatera swego dokumentu. Zbyt późno Agnieszka dowiaduje się, że syn Birkuta, Maciek, nosi nazwisko swojej matki. Zrezygnowana dziewczyna wraca do ojca – kolejarza, mieszkającego w małym miasteczku. Ojciec namawia ją jednak do ukończenia śledztwa bez materiału filmowego, aby mogła wyjaśnić, co się stało z Birkutem. Wówczas Agnieszka wyjeżdża do Gdańska, gdzie przed bramą Stoczni Gdańskiej zagaduje Maćka Tomczyka, syna Birkuta. Maciek mówi jej, że jego ojciec nie żyje, nie podając jednak szczegółów. Agnieszka prosi go o przyjazd do Warszawy. W ostatniej sekwencji filmu oboje zmierzają do studia telewizyjnego, zamierzając spotkać się z redaktorem.

Opis wiki

Plakaty filmowe

Oczywiście wydrukowany plakat nie będzie zawierać żadnych logotypów, oznaczeń, ani podpisu autora.

Wymiary (warianty):

1 plakat w formacie A4 (210 x 297 mm).

2 plakat w formacie A3 (297 x 420 mm).

3 plakat w formacie A2 (420 x 594 mm).

4 plakat w formacie A1 (594 x 841 mm).

5 plakat w formacie A0 (1189 x 841 mm). (cenowo tak samo jak B1) 100×70

inne formaty zapytanie przez czat

UWAGA

Ze względu na duży wymiar format A0 możliwy tylko i wyłącznie kurierem.

Wysokiej jakości satynowy papier z zaawansowaną powłoką do druku wielkoformatowych reklam zewnętrznych i wewnętrznych. Doskonale odwzorowuje kolory. Jest odporny na działanie wody. Charakteryzuje się wysoką białością.

Plakaty nie śmierdzą chemią, dlatego ze używane są tusze eko pozbawione ostrego chemicznego zapachu.

Termin realizacji zamówień przy płatności online od 2 do 8 dni roboczych.

(w wakacje długie weekendy, święta itd czas może być dłuższy maksymalnie 10 dni)

klasyka Polskiego kina

Plakaty filmowe – klasyka Polskiego kina

Człowiek z marmuru (1977) Plakat

Polskie plakaty filmowe Klasyka kina – Człowiek z marmuru (1977) v4 english Wajda Plakat wysokiej jakości remasterowany reprint 8k

(to nie jest wyjściowy materiał do druku, sa to wszystko pliki przed remasteringiem)

Polskie plakaty filmowe

Plakaty asygnowane przez Amerykańską markę Old Times

 

Człowiek z marmuru (1977) – cały film